Radenković

Arheološki nalazi ukazuju da se čovek ovde nalazio još od praistorije. U predelu Krive bare, zapadno od današnjeg sela i Zelene bare, nalaze se višeslojni tragovi naselja. U jednoj karti iz 19. veka istočno od sela je unet naziv lokaliteta Trajanove ruševine, što podseća na rimske tragove. Tu se na više mesta na površini pokazuje rimski građevinski materijal – ostaci poljoprivrednog dobra i manjih osmatračnica.

U srednjem veku Radenković je spadao u onostrani Srem, i ulazio u sastav Dragutinovih posada a kasnije u Mačvansku banovinu. Na tom područjuu su samo ostaci dva srednjevekovna naselja. Iz vremena Turske vladavine nema mnogo podataka o Radenkoviću. Stanovnici su u to vreme živeli isključivo u kućama sagrađenim od drveta.

Selo je steklo današnji oblik posle 1827. godine, kada su kuće brvnare preneđene u šor i naseljene gušće pored druma. Mačva je bila glavni izvoznik svinja iz Srbije za Austriju a posebno za Beč. U svojim oborima svinjarski trgovci su držali do 200 svinja, svaka teška preko 200 kilograma.

Krajem 1836. godine selo je zatražilo od knjaza Miloša da se da dozvola za izgradnju crkve.

Školska opština Radenković i Glušci po podacima iz 1859. godine, bila je zajednička sa 249 domova. U selu je preovladao mali posed, oko 54 posto stanovništva imao je do 5 hektara zemlje.Znatni su bili i seljački dugovi.
U prvom i drugom svetskom ratu Radenković je doživeo sudbinu ostalih mačvanskih sela.

U prvom ratu i balkanskim ratovima iz sela je poginulo 105 vojnika i oficira, a u drugom 28 boraca i 47 žrtava fašističkog terora.

Broj stanovnika: 945
Nadmorska visina: 79 m
Površina: 15,2 km²
Udaljenost od Sremske Mitrovice: 18 km